- ῥαντήριον
- ῥαντήριοςofmasc acc sgῥαντήριοςofneut nom/voc/acc sg
Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες). 2014.
ῥαντήριον
Look at other dictionaries:
ραντήριος — ον, Α [ῥαντήρ]·1. αυτός στον οποίο γίνεται ραντισμός («πέδον ῥαντήριον», Αισχύλ.) 2. το ουδ. ως ουσ. τὸ ῥαντήριον το περιρραντήριο … Dictionary of Greek
